Znaczenie dla spraw GE Money Bank wyroku TSUE z dnia 8 września 2022 r. w sprawach połączonych od c 80/21 do c 82/21

W dniu orzeczeniu z dnia 8 września 2022 roku w sprawach połączonych od C‑80/21 do C‑82/21 wskazał, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekał w sprawie wzoru Deutsche Bank Polska S.A., gdzie wypłata i spłata kredytu denominowanego we franku szwajcarskim możliwe była w złotych, a za zgodą banku również we franku szwajcarskim. TSUE wskazał, iż  „62 W tym względzie Trybunał orzekł wprawdzie, że wykładni art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 należy dokonywać w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie temu, by sąd krajowy usunął jedynie nieuczciwy element warunku umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, w wypadku gdy odstraszający cel tej dyrektywy jest realizowany przez krajowe przepisy ustawowe regulujące korzystanie z niego, o ile element ten stanowi odrębne zobowiązanie umowne, które może być przedmiotem indywidualnej kontroli pod kątem nieuczciwego charakteru. Przepisy te stoją natomiast na przeszkodzie temu, by sąd odsyłający usunął jedynie nieuczciwy element warunku umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, jeżeli takie usunięcie sprowadzałoby się do zmiany treści tego warunku poprzez zmianę jego istoty, czego zbadanie należy do tego sądu (zob. podobnie wyrok z dnia 29 kwietnia 2021 r., Bank BPH, C‑19/20, EU:C:2021:341, pkt 80 i przytoczone tam orzecznictwo). 63      W niniejszym przypadku żaden element akt sprawy, którymi dysponuje Trybunał, nie wskazuje na to, że istnieją przepisy krajowe regulujące stosowanie klauzuli przeliczeniowej, które przyczyniają się do zapewnienia odstraszającego skutku dyrektywy 93/13, ani że nieuczciwa część klauzuli przeliczeniowej stanowi odrębne zobowiązanie umowne, w związku z czym usunięcie tej części nie oznaczałoby zmiany tego warunku poprzez naruszenie jego istoty. Do sądu odsyłającego należy jednak zbadanie, czy zostały spełnione przesłanki określone w orzecznictwie przytoczonym w poprzednim punkcie niniejszego wyroku."

TSUE wyraźnie wskazał ponadto, iż postanowienie „za zgodą banku” dotyczące wzoru Deutsche Bank Polska S.A. i możliwości wypłaty i spłaty kredytu nie stanowi odrębnego zobowiązania umownego, a jego usunięcie zmieni istotę klauzuli przeliczeniowej. Powyższy wyrok pomocny winien być przy rozstrzyganiu ważności wzorów umownych GE Money Bank S.A., gdzie kursy przeliczeniowe obliczane były w oparciu o kurs średni NBP oraz marżę kupna/sprzedaży określaną przez bank.

W ocenie kancelarii, zastosować należy analogię, a mianowicie skoro zapis wzoru umowy Deutsche Bank Polska S.A. „za zgodą banku”, nie stanowi odrębnego zobowiązania umownego, a jego usunięcie powoduje zmianę klauzuli przeliczeniowej, to podobny wniosek należy wywieść wobec postanowień wzoru umownego GE Money Bank S.A. dotyczącego obliczania kursów w oparciu o „marżę kupna” oraz „marżę sprzedaży”.

0
Feed

Zostaw komentarz