“Jeżeli wskutek odstąpienia od umowy strony mają dokonać zwrotu świadczeń wzajemnych, każdej z nich przysługuje prawo zatrzymania, dopóki druga strona nie zaofiaruje zwrotu otrzymanego świadczenia albo nie zabezpieczy roszczenia o zwrot.” Czy instytucja ta ma praktyczne zastosowanie w przypadku rozpraw frankowych?Czy bank może skorzystać z prawa zatrzymania w sprawie o kredyt we frankach?Prawo zatrzymania jest instytucją, która ma zastosowanie w przypadku umów o charakterze wzajemnym. Polega na tym, że podmiot zobowiązany do zwrotu rzeczy depozytowanej ma prawo ją zatrzymać do momentu, aż jej właściciel wniesie zabezpieczenie bądź w całości zwróci poniesione nakłady. Kontrowersyjną kwestią w aspekcie korzystania z tego zapisu przez banki jest ustalenie czy umowa zawarta pomiędzy bankiem i kredytobiorcą ma charakter wzajemny. Jeżeli wskutek odstąpienia od umowy strony mają dokonać zwrotu świadczeń wzajemnych, każdej z nich przysługuje prawo zatrzymania, dopóki druga strona nie zaoferuje zwrotu otrzymanego świadczenia albo nie zabezpieczy roszczenia o zwrot. Czy umowa o kredyt we frankach ma charakter wzajemny?Stanowisko, że rzeczona instytucja nie ma zastosowania w przypadku umów o kredyt we frankach jest coraz szerzej podnoszone oraz w pełni uzasadnione. Banki powołując się na instytucję, o której mówi art. 496 kodeksu cywilnego, nie spełniają przesłanek kodeksowych. Umowa kredytowa jest dokumentem zobowiązującym obydwie ze stron, w dodatku jest ona odpłatna – ale nie nosi znamion wzajemności. W związku z powyższym, banki nie mogą korzystać z prawa zatrzymania w sporach frankowych.