Postanowienie TSUE C -325/23 - Kredyty frankowe - pomoc frankowiczom, odfrankowienie kredytu - Kancelaria frankowa Warszawa

postanowienie TSUE C -325/23 TSUE

Postanowienie TSUE C -325/23

Postanowienie TSUE C -325/23 TSUE, znaczenie dla spraw frankowych 

Wydawać by się mogło, iż w sprawach kredytów frankowych prawie wszystko zostało już powiedziane oraz rozstrzygnięte przez orzecznictwo. Okazuje się, iż pomimo wielu orzeczeń Sądu Najwyższego, nie mówiąc już o wyrokach sądów powszechnych, ciągle wiele podstawowych kwestii jest mylonych.

Typowa umowa kredytu zawiera postanowienia (klauzula ryzyka walutowego), zawierające element ryzyka walutowego, związanego z zawarciem umowy kredytu powiązanego z walutą obcą jak również postanowienia dotyczące przeliczeń dokonywanych na walucie obcej (klauzula spreadu), będące częścią klauzuli ryzyka walutowego. Każda z tych klauzul podlega badaniu pod kontem abuzywności, a eliminacja którejkolwiek z nich powoduje konieczność dalszej oceny umowy kredytu pod kontem jej nieważności. W treści umowy kredytu postanowienia składające się na klauzulę ryzyka walutowego oraz klauzulę spreadu zostają rozrzucone w kilku miejscach. Składają się na nią, postanowienia:

– w zakresie wskazującym na indeksację kredytu do waluty obcej,

– w zakresie, w jakim przewiduje zastosowanie kursu ustalonego przez Bank w aktualnej Tabeli do przeliczenia wypłaconych w złotych środków do CHF oraz wyrażenia w tej walucie salda zadłużenia z tytułu kredytu.

Uznanie za abuzywną klauzuli ryzyka walutowego powoduje abuzywność klauzuli spreadu, niezależnie czy jest ona sama w sobie abuzywna.

Uznanie za abuzywną klauzuli spreadu powoduje eliminację klauzuli ryzyka walutowego, niezależnie od należytego wykonania obowiązków informacyjnych. 

Sprawa Deutsche Bank Polska S.A. 

W sprawie Deutsche Bank Polska S.A., postanowienie TSUE C -325/23 z dnia 30 maja 2023 roku, TSUE wskazał, iż pouczenia o ryzyku związanym z zaciągnięciem kredytu powiązanego z walutą obcą, nie niwelują abuzywności klauzul spreadowych, a w sumie do tego sprowadza się istota spraw frankowych. 

Powyższy wniosek wydaje się oczywisty, ale nie raz Kancelaria miała okazję przesłuchiwać powodów, gdzie oś pytań koncentrowała się na wiedzy w zakresie ryzyka związanego z zawarciem umowy powiązanej we frankach szwajcarskiego, gdzie istota problemów związanych z kredytami powiązanymi z walutą obcą sprowadza się do uprawnienia banków do określania swojego świadczenia oraz świadczenia kredytobiorcy, na zasadzie „dam ci ile będę chciał”.

Abuzywność klauzuli spreadu 

Na abuzywność klauzuli spreadu wskazał TSUE (postanowienie TSUE C -325/23), oceniając brak konieczności badania warunku  ryzyka walutowego, przy abuzywności samego odesłania do tabeli kursów. Ponadto TSUE wskazał, iż brak udzielenia informacji o sposobie w jakim bank dokonuje przeliczeń, nie może być zrównoważone wykonaniem obowiązku informacyjnego związanego z klauzulą ryzyka walutowego.

 61     Nie sposób jednak wnioskować stąd, że brak udzielenia konsumentowi odpowiednich informacji o sposobie działania i konsekwencjach ekonomicznych różnicy kursowej uwzględnionej w umowie kredytu można w razie potrzeby zrównoważyć informacjami dotyczącymi przeniesienia ryzyka kursowego wynikającego z owej umowy, zważywszy na odmienne cele i skutki odnośnych warunków, przypomniane w pkt 47 niniejszego postanowienia, którym to warunkom w niniejszym wypadku odpowiada, jak wskazuje sąd odsyłający, postanowienie umowne dotyczące ustalenia kwoty kredytu denominowanego w walucie obcej.

W motywach ww. postanowieniu TSUE wskazał:

Art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13 w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że jeżeli w ramach zawartej z konsumentem umowy kredytu denominowanego w walucie obcej objęty ową umową warunek skutkuje, po pierwsze, przeniesieniem na tego konsumenta ryzyka kursowego związanego z aprecjacją tej waluty względem waluty krajowej oraz, po drugie, przyznaniem bankowi, na koszt konsumenta, korzyści związanej z różnicą zachodzącą między kursem wymiany wybranym przez bank na potrzeby ustalenia ostatecznej kwoty kredytu denominowanego w owej walucie a innymi kursami, jakie bank mógł przy tej okazji zastosować, to do uznania, że warunek ten – w zakresie, w jakim dotyczy różnicy kursowej – nie spełnia wymogu wyrażenia go prostym i zrozumiałym językiem w rozumieniu tego przepisu, wystarcza stwierdzenie, że bank nie przekazał konsumentowi żadnej informacji dotyczącej uwzględnienia takiej różnicy, niezależnie od zakresu przekazanych konsumentowi informacji odnoszących się do przeniesienia ryzyka kursowego.

Art. 3 ust. 1 dyrektywy 93/13 w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że jeżeli w ramach zawartej z konsumentem umowy kredytu denominowanego w walucie obcej objęty ową umową warunek skutkuje, po pierwsze, przeniesieniem na tego konsumenta ryzyka kursowego związanego z aprecjacją tej waluty względem waluty krajowej oraz, po drugie, przyznaniem bankowi korzyści związanej z różnicą kursową, można uznać, że warunek ten – w zakresie, w jakim dotyczy różnicy kursowej – może sam w sobie powodować znaczącą nierównowagę wynikających z umowy praw i obowiązków ze szkodą dla konsumenta, niezależnie od badania ewentualnie nieuczciwego charakteru, w rozumieniu tego przepisu, wspomnianego warunku w zakresie, w jakim dotyczy on przeniesienia ryzyka kursowego.

W przypadku pytań lub zainteresowania współpracą, zapraszamy do kontaktu z kancelarią.

leave a comment