Dr hab. Mariusz Golecki, pełniący funkcję Rzecznika Finansowego przedstawił Sądowi Najwyższemu sprzyjające „Frankowiczom” stanowisko dotyczące tzw. kredytów frankowych w sprawie III CZP 11/21 w następujących kwestiach: – roszczenie banków o wynagrodzenie za korzystanie z kapitału jest sprzeczne z prawem Unii Europejskiej, tj. Dyrektywą 93/13, jak również nie znajduje uzasadnienia w przepisach krajowych,- brak możliwości uzupełnienia luki w umowach kredytowych powstałych na skutek usunięcia postanowienia niedozwolonego, ze względu na brak w ustawodawstwie polskim odpowiedniego przepisu,- potwierdził trafność orzecznictwa SN w zakresie teorii dwóch kondykcji (osobnych roszczeń banków i konsumentów w przypadku stwierdzenia nieważności umowy kredytu),- przychylił się do stanowiska SN w zakresie przedawnienia roszczeń, gdzie przedawnienie rozpoczyna się od chwili, w której umowa kredytu stała się trwale bezskuteczna, przez co rozumie się: „brak świadomej i wolnej zgody na postanowienie niedozwolone wyrażonej w pierwszym wystąpieniu skierowanym przez konsumenta do banku, kwestionującym ważność umowy albo wskazującym na abuzywny charakter jej postanowień”.
Stanowisko Rzecznika Finansowego w sprawach związanych z kredytami indeksowanymi i denominowanymi do waluty obcej
Dr hab. Mariusz Golecki, pełniący funkcję Rzecznika Finansowego przedstawił Sądowi Najwyższemu sprzyjające „Frankowiczom” stanowisko dotyczące tzw. kredytów frankowych w sprawie III CZP 11/21 w następujących kwestiach: – roszczenie banków o wynagrodzenie za korzystanie z kapitału jest sprzeczne z prawem Unii Europejskiej, tj. Dyrektywą 93/13, jak również nie znajduje uzasadnienia w przepisach krajowych,- brak możliwości uzupełnienia luki w umowach kredytowych powstałych na skutek usunięcia postanowienia niedozwolonego, ze względu na brak w ustawodawstwie polskim odpowiedniego przepisu,- potwierdził trafność orzecznictwa SN w zakresie teorii dwóch kondykcji (osobnych roszczeń banków i konsumentów w przypadku stwierdzenia nieważności umowy kredytu),- przychylił się do stanowiska SN w zakresie przedawnienia roszczeń, gdzie przedawnienie rozpoczyna się od chwili, w której umowa kredytu stała się trwale bezskuteczna, przez co rozumie się: „brak świadomej i wolnej zgody na postanowienie niedozwolone wyrażonej w pierwszym wystąpieniu skierowanym przez konsumenta do banku, kwestionującym ważność umowy albo wskazującym na abuzywny charakter jej postanowień”.
Archiwa
Kategorie
Archiwa
Recent Posts
Wymagalność wierzytelności z nieważnej umowy kredytu frankowego
2024-12-08Zabezpieczenie w sprawie przeciwko Bankowi Millennium
2024-11-19Zabezpieczenie w sprawie przeciwko PKO BP
2024-11-16Kategorie
Meta