Przeciętnie od momentu wytoczenia powództwa do uzyskania prawomocnego wyroku upływa okres 2 – 3 lat. Czas trwania sporu zależy od skomplikowania danej sprawy oraz obłożenia Sądu, który rozpatruje sprawę. Na funkcjonowanie Sądów wpływ ma również sytuacja epidemiczna. Naszym Klientom zawsze powtarzamy, iż Kredytobiorcy, którzy rozpoczęli spór z bankiem ponad 3 lata temu i wcześniej, są już zazwyczaj wolni od pseudo frankowego kredytu.

Nie ma takiej konieczności. Dopełnienie wszystkich formalności związanych z zawarciem oraz wykonaniem umowy o świadczenie pomocy prawnej przez Kancelarię możliwe jest on – line. Kancelaria korzysta z usług poczty oraz kurierów. W przypadku zawierania umowy z Kancelarią na odległość, Klientowi przysługuje uprawnienie do odstąpienia od umowy.

Spór z bankiem prowadzi Kancelaria. Zasadniczymi dowodami w procesie z bankiem jest umowa kredytowa wraz z aneksami oraz regulaminy wręczane przy zawieraniu umowy kredytu. W przypadku żądania unieważnienia umowy kredytu frankowego nie ma co do zasady konieczność przeprowadzania dowodu z przesłuchania stron. Ma on znaczenie w przypadku tzw. odfrankowienia kredytu, gdzie bada się czy umowa kredytu frankowego nie została zawarta w celu związanym z działalnością gospodarczą lub zawodową Kredytobiorcy.

Kredytobiorcy wezwani na przesłuchanie w charakterze strony muszą odpowiadać na szereg pytań dotyczących ich życia osobistego, wykształcenia w chwili zawierania umowy kredytu, wykonywanego zawodu, prowadzenia działalności gospodarczej lub zawodowej w chwili zawierania umowy kredytu, celu nabywania nieruchomości oraz sposobu korzystania z nieruchomości nabytej z kredytu. Podstawowym celem banków jest wykazanie, iż w chwili zawierania umowy kredytu, Kredytobiorca nie posiadał statusu konsumenta, a nieruchomość nabywana i wykorzystywana była w celach związanych z działalnością gospodarczą lub zawodową Kredytobiorcy. Ponad to banki dążą do wykazania, iż Kredytobiorca z uwagi na swoje wykształcenie posiadał lub powinien posiadać wiedzę na temat ryzyka kursowego i świadomie zawarł umowę kredytu dotkniętego wadami.

Dokonanie przez Kredytobiorcę spłaty kredytu, nie wyklucza możliwości wytoczenia powództwa przeciwko bankowi o zapłatę. Wyłączona jest możliwość obok roszczenia o zapłatę, żądania ustalenia nieważności umowy lub bezskuteczności poszczególnych klauzul waloryzacyjnych. Po spłacie kredytu brak jest bowiem interesu prawnego w ustaleniu czy pomiędzy Kredytobiorcą, a bankiem istniej ważny stosunek prawny.

Podstawą do wzruszenia umowy kredytowej indeksowanej do kursu waluty obcej lub denominowanej w walucie obcej jest występowanie w umowie kredytu postanowień odnoszących się do sposobu przeliczania określonej kwoty wskazanej w umowie kredytu, kursem waluty (przy wypłacie kredytu kursem kupna waluty obcej, przy spłacie kredytu kursem sprzedaży waluty obcej, których to kursy określone były przez banki). W konsekwencji brak było w umowie kredytu obiektywnego i sprawdzalnego mechanizmu, który pozwoliłby Kredytobiorcy określić wysokość kredytu udzielanego przez bank oraz wysokość rat, które Kredytobiorca zobowiązany jest do zapłaty na rzecz banku.

Większość umów kredytowych indeksowana kursem franka szwajcarskiego lub denominowana we franku szwajcarskim zawiera niedozwolone i nielegalne klauzule indeksacyjne. Są jednak umowy kredytowe, które w przejrzysty sposób opisywały klauzule przeliczeniowe i w związku z tym brak jest podstaw do ustalenia nieważności umowy kredytu lub bezskuteczności poszczególnych jej klauzul. Ponadto istnienie klauzul indeksacyjnych nie przesądza o korzystnym wyroku Sądu. Przed rozpoczęciem sporu z Bankiem, konieczne jest zapoznanie się przez Kancelarię z okolicznościami towarzyszącymi zawarciu umowy kredytu oraz sposobem korzystania z nieruchomości nabytej z kredytu udzielonego przez Bank. Analiza Państwa umowy kredytu, udzielenie odpowiedzi na pytania z ankiety przedstawionej przez Kancelarię, pozwolą na dokładne oszacowanie powodzenia sporu z Bankiem.

Każda sprawa jest indywidualnie rozpatrywana przez Kancelarię. Co do zasady doradzamy naszym Klientom dalsze wykonywanie umowy kredytu z jednoczesnym prowadzeniem sporu z bankiem. W przypadku, gdy widzimy szanse na uzyskanie zabezpieczenia roszczeń wobec banku, składamy stosowny wniosek o wstrzymanie obowiązku zapłaty. W przypadku uwzględnienia wniosku o zabezpieczenie, do czasu zakończenia procesu, Klient nie jest zobowiązany do spłaty rat kredytu i innych należność związanych z kredytem. Dzięki udzieleniu zabezpieczenia roszczeń, bank nie ma interesu w przeciąganiu sporu.

Banki, jeszcze niedawno twardo obstające przy ważności oraz skuteczności umów frankowych, coraz częściej oferują Frankowiczom zawarcie ugód pozasądowych mających na celu wyeliminowanie z umowy niedozwolonych klauzul oraz zastąpienie ich nowymi legalnymi zapisami. Propozycje ugód zazwyczaj są niekorzystne dla Frankowiczów i w uproszczeniu zmierzają do jak największego zmaksymalizowania zysku banku oraz wygaszenia roszczeń Frankowiczów. Proces sądowy z bankiem choć stosunkowo długi, kończący się wyrokiem unieważniającym lub odfrankowiającym umowę kredytu, jest najbardziej korzystny dla Kredytobiorcy. Nad ugodami powinni zastanowić się Kredytobiorcy posiadający małe kredyty tj. do kwoty ok. 90 000 złotych.

W sprawie Państwa Dziubaków w dniu 3 października 2019 roku Trybunał Sprawiedliwości UE w Luksemburgu wydał wyrok będący wskazówką co do rozstrzygania spraw frankowych przez sądy krajowe. Wyrok stanowił kontynuację uprzedniej linii orzeczniczej TSUE, na bazie kredytów frankowych udzielanych w innych Państwach. W „polskich sprawach” miał on o tyle znaczenie, iż odnosił się wprost do kredytu udzielonego przez bank działający na terenie Polski. Wyrok TSUE wskazał, iż w przypadku uznania przez sąd krajowy, że klauzule indeksacyjne dotyczą świadczenia głównego i bez nich umowa nie może być w dalszej części wykonywana, Sąd powinien stwierdzić nieważność umowy. Sądy krajowe nie są ponadto uprawnione do zastępowania niedozwolonych postanowień innymi postanowieniami. Wyrok TSUE dotyczy kredytów indeksowanych do waluty obcej. Ma on jednak szczersze znaczenie i odnosi się również do kredytów denominowanych we franku szwajcarskim.

Różnica pomiędzy kredytem indeksowanym, a denominowanym dotyczy waluty kredytu, jaka jest wskazana w umowie kredytu. W przypadku kredytu indeksowanego w umowie kwota kredytu określona jest w złotówkach (PLN), a w przypadku kredytu denominowanego kwota kredytu wskazana jest w walucie obcej (np. w CHF). Rodzaj kredytu wpływa na sposób w jaki zostanie obliczona wysokość Państwa roszczenia wobec banku.