Wady umów frankowych

Zajmując się tematyką umów kredytów frankowych, przejrzeliśmy setki umów zarówno indeksowanych do kursu franka szwajcarskiego, denominowanych we franku szwajcarskim lub też mieszanych. Śmiało możemy powiedzieć, iż ogromna większość z nich jest wadliwa, celowo tworzona była tylko i wyłącznie z korzyścią dla banków bez zachowania równowagi na linii bank – Kredytobiorca.

Przykładowe nieuczciwe i nielegalne zapisy umów kredytowych, które wpisane zostały do rejestru klauzul zakazanych Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów nieważnienie umowy kredytu:

mBank S.A.

Wyrok z dnia z 26.01.2011 roku, sygnatura akt: XVII AmC 1531/09 (rejestr klauzul niedozwolonych UOKiK – nr 5734: „Raty kapitałowo-odsetkowe oraz raty odsetkowe spłacane są w złotych po uprzednim ich przeliczeniu wg kursu sprzedaży CHF z tabeli kursowej BRE Banku S.A. obowiązującego na dzień spłaty z godziny 14:50″. 

Bank Millennium S.A.

Wyrok z dnia z 14.12.2010 roku, sygnatura akt: XVII AmC 426/09 (rejestr klauzul niedozwolonych UOKiK – nr 3178 i 3179): „Kredyt jest indeksowany do CHF/USD/EUR, po przeliczeniu wypłaconej kwoty zgodnie z kursem kupna CHF/USD/EUR według Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązującej w Banku Millennium w dniu uruchomienia kredytu lub transzy.” „W przypadku kredytu indeksowanego kursem waluty obcej kwota raty spłaty obliczona jest według kursu sprzedaży dewiz, obowiązującego w Banku na podstawie obowiązującej w Banku Tabeli Kursów Walut Obcych z dnia spłaty”.

GE Money Bank S.A

Wyrok z dnia 3.08.2012 roku, sygnatura akt XVII AmC 5344/11 (rejestr klauzul niedozwolonych UOKiK – nr 5622) „Kredytobiorca zobowiązuje się dokonywać spłaty kredytu, w wysokościach i terminach podanych w Załączniku nr 1 do Umowy – kalendarzu spłat na rachunek Banku nr: 38 1710 0007 0000 0098 8086 7103 (decyduje data wpływu na rachunek Banku), które będą zaliczane w następującej kolejności: należne opłaty i prowizje, odsetki umowne, kapitał kredytu i odsetki karne. Kwoty wskazane w kalendarzu spłat podane są w walucie kredytu. Spłaty dokonywane będą przez Kredytobiorcę w złotych, po uprzednim przeliczeniu spłaty wg kursu GE Money Banku S.A. (kursu Banku). Kurs Banku jest to średni kurs złotego w stosunku do waluty kredytu opublikowany w danym dniu w prasie przez NBP, powiększony o zmienną marżę kursową Banku, która w dniu udzielenia kredytu wynosi 0,06. Marża kursowa może ulegać zmianom i jest uzależniona od rozpiętości kursów kupna i sprzedaży waluty kredytu na rynku walutowym.”

DNB Nord S.A.

Wyrok z dnia 5.09.2012 roku, sygnatura akt: XVII AmC 8868/12 (rejestr klauzul niedozwolonych UOKiK – nr 3280) „Do określenia własnego kursu kupna i sprzedaży waluty w Tabeli Bank stosuje odchylenie od średniego kursu danej waluty, określonej przez Narodowy Bank Polski. Różnica pomiędzy kursem kupna waluty a kursem sprzedaży waluty wynosi maksymalnie 10% od wartości obu kursów waluty. Różnica ta stanowi spread walutowy.” Identyczne lub podobne, w istocie oparte na tym samym mechanizmie zapisy stosowała również większość Banków.

Jakich argumentów używamy w sporach z bankami:

  • nieważność umowy kredytu frankowego w oparciu o jej sprzeczność z prawem bankowym (brak określenia wysokości kredytu udostępnianego Kredytobiorcy, brak określenia kwoty jaką zobowiązany jest zwrócić Kredytobiorca)
  • nieważność umowy z powodu jej sprzeczności z prawem cywilnym (brak określenia przedmiotu świadczenia zarówno banku, jak i Kredytobiorcy)
  • sprzeczność z zasadami współżycia społecznego
  • nierównomierne rozłożenie ryzyka wynikającego z postanowień dotyczących przeliczeń walutowych (niezależnie od ich abuzywności), bez zagwarantowania Kredytobiorcy jakichkolwiek mechanizmów, które mogłyby ograniczyć ponoszone przez niego ryzyko
  • nieuzasadnione ustalanie wysokości kredytu w oparciu o kurs kupna franka szwajcarskiego w przypadku gdy spłata kredytu następowała według kursu sprzedaży franka szwajcarskiego
  • wykorzystanie przez bank swojej przewagi kontraktowej w celu wprowadzenia do umowy kredytu rozwiązań korzystnych wyłącznie dla banku, zabezpieczających wyłącznie jego interesy i w nieuzasadniony oraz niejasny sposób zwiększających wysokość świadczeń Kredytobiorcy
  • przyznania sobie przez bank jednostronnego uprawnienia do ustalania kursu kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego, a tym samym wysokości zobowiązania Kredytobiorcy
  • brak wskazania Kredytobiorcy jakichkolwiek rzetelnych informacji na temat ryzyka kredytowego, ryzyka zmiennego oprocentowania, ryzyka kursowego
  • kierowanie się przez bank jedynie własnym interesem pomimo, iż banki jako instytucje zaufania publicznego same zauważały odpowiedzialność społeczną jaka na nich ciąży i obligowały siebie nawzajem do kierowania się również uzasadnionym interesem swoich klientów
  • wbudowanie w umowę kredytu frankowego instrumentu finansowego
  • błąd w zakresie całkowitego kosztu kredytu oraz rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania

Prezentowaną argumentację popieramy prawem europejskim, wyrokami Trybunału Sprawiedliwości UE w Luksemburgu (TSUE) oraz wyrokami Sądu Najwyższego i sądów powszechnych, jasno i precyzyjnie wskazując na nieważność i nieuczciwość umów kredytowych. 

Rozpocznij z nami współpracę