Orzeczenie TSUE C-756/22 - Kredyty frankowe - pomoc frankowiczom, odfrankowienie kredytu - Kancelaria frankowa Warszawa

Orzeczenie TSUE C-756/22

Orzeczenie TSUE C-756/22

2023-12-13 Kancelaria Comments Off

Ważny orzeczenie TSUE C-756/22 z 11 grudnia 2023 roku. TSUE po raz kolejny stanął po stronie frankowiczów, wskazał iż po unieważnieniu umowy kredytu, bank może domagać się od kredytobiorcy tylko i wyłącznie zwrotu wypłaconego kapitału w kwocie nominalnej bez uwzględnienia roszczeń wywodzonych z waloryzacji, spadku wartości pieniądza w czasie i tym podobnych roszczeń.

Istota stanowiska TSUE

Orzeczenie TSUE C-756/22 z 12 grudnia 2023 r. dotyczy tej samej kwestii, na które TSUE odpowiedział na 15 czerwca 2023 r. (C-520/21).„Czy art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy [93/93], a także zasady skuteczności, pewności prawa i proporcjonalności należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie wykładni sądowej przepisów krajowych, zgodnie z którą w przypadku uznania, że umowa kredytu jest od początku nieważna z powodu zawarcia w niej nieuczciwych warunków umownych, bank oprócz zwrotu pieniędzy zapłaconych w wykonaniu tej umowy (kapitału kredytu) oraz odsetek ustawowych za opóźnienie od chwili wezwania do zapłaty, może domagać się także jakichkolwiek innych świadczeń, w tym należności (w szczególności wynagrodzenia, odszkodowania, zwrotu kosztów lub waloryzacji świadczenia) z tytułu tego, że:1) bank został czasowo pozbawiony możliwości korzystania ze swoich pieniędzy, przez co utracił możliwość zainwestowania ich i osiągnięcia dzięki temu korzyści,2) bank poniósł koszty obsługi umowy kredytu i przekazania pieniędzy konsumentowi,3) konsument odniósł korzyść polegającą na tym, że mógł czasowo korzystać z pieniędzy banku, w tym mógł je zainwestować i dzięki temu uzyskać korzyści,4) konsument czasowo miał możliwość korzystania z pieniędzy banku nieodpłatnie, co byłoby niemożliwe w warunkach rynkowych,5) wartość nabywcza pieniędzy spadła na skutek upływu czasu, co oznacza realną stratę dla banku,6) czasowe udostępnienie pieniędzy do korzystania może zostać potraktowane jako spełnienie usługi, za którą bank nie otrzymał wynagrodzenia ?”.

Dlaczego TSUE kolejny raz zajmował się tą samą sprawą ?

TSUE z uwagi na wyrok sprawie C-520/21, który przedmiotowo dotyczył podobnego zagadnienia wydał postanowienie w którym odmówił wydania wyroku. Wydanie postanowienia ma oparcie w art. 99 regulaminu postępowania TSUE zgodnie z którym TSUE może w każdej chwili po wskazanymi w nim warunkami, orzec w formie postanowienia z uzasadnieniem, jeżeli odpowiedź na pytanie prejudycjalne można wywieść w sposób jednoznaczny z dotychczasowego orzecznictwa TSUE. Zdaniem TSUE wyrok w sprawie C-520/21 jest jednoznaczny i nie wymaga wydania kolejnego wyroku. Z powyższych względów Trybunał (dziewiąta izba) orzekł: „Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że: w kontekście uznania umowy kredytu hipotecznego zawartej z konsumentem przez instytucję bankową za nieważną w całości ze względu na to, że umowa ta zawiera nieuczciwe warunki, bez których nie może ona dalej obowiązywać, stoją one na przeszkodzie wykładni sądowej prawa państwa członkowskiego, zgodnie z którą instytucja ta ma prawo żądać od tego konsumenta zwrotu kwot innych niż kapitał wpłacony na poczet wykonania tej umowy oraz ustawowe odsetki za opóźnienie od chwili wezwania do zapłaty.”.

W przypadku pytań lub zainteresowania współpracą, zapraszamy do kontaktu z kancelarią.