Banki chwytają się coraz to nowych instrumentów prawnych, które mogłyby wykorzystać, walcząc o poniesienie jak najmniejszych strat przy unieważnieniu umowy kredytu frankowego ze względu na zapisy abuzywne. Stąd też coraz częściej nie tylko powołują się m.in. na prawo zatrzymania, lecz także sięgają po zarzut potrącenia. Czy banki rzeczywiście mogą z niego korzystać?Czym jest zarzut potrącenia?Podnieść można go wtedy, gdy obie strony są dla siebie jednocześnie zarówno wierzycielami, jak i dłużnikami,a wierzytelności mają tożsamy charakter i są wymagalne. Wymagalność występuje natomiast wtedy, gdy upłynął termin danego świadczenia. Efektem potrącenia jest wzajemne umorzenie wierzytelności do wysokości tej, która była niższa. Ta strona, która miała do spłaty wyższą wierzytelność, zobowiązana jest do wypłacenia drugiej stronie pozostałej różnicy.Jeśli Frankowicz wpłacił już więc do banku większą sumę niż kwota kapitału i dochodzi swoich praw do zwrotu całej tej sumy w pozwie o ustalenie i zapłatę, w przypadku uznania zarzutu, zasądzona na jego rzecz zostanie wyłącznie różnica między wpłaconą przez niego kwotą, a sumą udzielonego przez bank kredytu frankowego.Dlaczego zarzut potrącenia nie jest korzystny dla Frankowiczów?Przede wszystkim uznanie przez sąd zarzutu potrącenia mogłoby doprowadzić do tego, że nie zostałoby uwzględnione powództwo kredytobiorcy o zapłatę. Poza tym Frankowicz może zostać wtedy też obciążony kosztami procesu. Kolejnym skutkiem dopuszczenia zarzutu jest fakt, że bank nie musiałby wnosić już pozwu o zwrot świadczenia nienależnego.Dlaczego sądy nie dopuszczają z reguły zarzutu potrącenia?Najczęściej oświadczenie składane jest przez banki pod warunkiem, że dokonają potrącenia dopiero wtedy, gdy umowa kredytu frankowego zostanie uznana przez sąd za nieważną. W orzecznictwie potwierdzony jest już jednak zakaz składania oświadczenia o potrąceniu pod warunkiem.Nie można też uznać wierzytelności za wymagalną, jeśli roszczenia nie poprzedzi stosowne wezwanie. Banki najczęściej jednak tego nie robią, ponieważ w trakcie procesu pozostają przy stanowisku, że umowa kredytu frankowego jest ważna lub powinna zostać utrzymana w zmienionej formie.